Tetouan stad van kunstenaars

Direct bij het binnenrijden van Tetouan viel het op: dit is een Spaanse stad. De gebouwen en de lay-out van de straten getuigden er van. Als getuigenis van de historische band ligt op het immense Hassan II plein tegenover het koninklijk paleis het Spaanse consulaat. Om de hoek is de ingang naar de Medina met in de nauwe straten een dubbele rij straatventers die kleding en huishoudelijke prullen uit Spanje aanbieden. Een gestage stroom winkelend en werkend publiek vloeide moeiteloos als water tussen de uitgestalde waren. Tetouan is ook een stad van de kunsten met een heuse kunstacademie. De Nederlandse dichter Mustafa Stitou is er geboren. We sliepen in de Riad Dalia midden in de Medina, in het huis van een Nederlandse consul uit de 18de eeuw waar sindsdien niet veel in veranderd was. Wel heel mooi en authentiek. Van de jonge beheerder kregen we meteen twee lijvige volumes waarin alle levende kunstschilders uit Tetouan een pagina hadden. Het was interessant om het werk te bekijken. Op zich was het divers en niet slecht, maar het was tegelijkertijd teleurstellend omdat de kunstwerken erg op traditionele, modernistische, ‘Westerse’ werkwijze en expressie geënt waren. Ik miste de inspiratie van ‘Al Andaluz’ dat vooral hier toch prominent aanwezig zou moeten zijn. Op de tekening, de overdekte straat buiten de Riad Dalia. (20)