De kruising van de Rue de Casbah en de Rue d’Italie

De eerste dagen van mijn bezoek aan noord Marokko zat ik voornamelijk op het terras van café Colon (wat niet darm, maar kolonist betekent) vlakbij Dar el Kasbah, aan de y-kruising van de Rue de Casbah en de Rue d’Italie tegenover de dichtgetimmerde Alcazar (Kasbah) bioscoop. Daar dronk ik NousNous, hield de buurt in de gaten en tekende dat het een lieve lust had. Voor de gesloten deuren van de bioscoop stond de visverkoper met zijn kar die zijn vers gevangen waren verkocht. Naast hem zaten twee mannen waarvan de ene sigaretten per stuk aanbood en de ander gratis drinkwater aan de dorstige bood. Huisvrouwen die van de groentemarkt een eindje verder op kwamen, stonden te keuvelen en taxichauffeurs parkeerden hun bolide voor een middagtukje. Groepjes toeristen kwamen van de Kasba boven op de heuvel naar beneden naar het Grand Soccoplein belaagd door sjacheraars met goedkope prullen in de aanbieding. In de avond werd er druk geflaneerd op Spaanse wijze met hele families en opgewonden groepjes jongeren. Schijnbaar zonder doel bewogen vluchtelingen uit Sub-Sahara landen zich tussen de buurtbewoners en toeristen door. Zo nu en dan kregen ze wat toegestopt: fruit, levensmiddelen of kleingeld. Ik zag ze nooit bedelen. (6)