Het team dat voor ons zorgde

Voordat het een B&B werd, was Dar el Kasbah ook nog een tijdje een school. Het is makkelijk voor te stellen hoe de kinderen de brede houten trappen op en af kletterden, hun stemmen in de lichtschacht opklonken en ze speelden waar wij ontbeten. Een deel van de voormalige speelplaats is inmiddels ingenomen door een restaurant met belendende keuken waar ‘het personeel’ resideert. Behalve Nonoam de manager waren er Leila en Saïda die de kamers deden en Ahmed. Ik mocht de drie in de ochtend voor ons vertrek in hun keuken portretteren. Ik trof ze aan terwijl ze uitrustten van de ochtend drukte. Helaas voor de tekening was de keuken schoon en opgeruimd en waren de ingrediënten voor het avondmaal nog niet ingekocht. Dar en restaurant hingen vol kunst dat met enthousiasme verzameld was. De mooiste stukken waren, zo vertelde Nonoam mij, van één van de vele illegale vluchtelingen die hopen op een kans Europa binnen te komen. Vooral een vrolijk opgeschilderd metaalsculptuur in het restaurant beviel me. (12)