Mijn privileges in Marokko

Ik heb een Nederlands paspoort en vind het doodgewoon dat ik bijna overal ter wereld terecht kan. Dat is het privilege dat ik heb als inwoner van het economische machtsblok EU. Je kan ook zeggen: als je maar ‘rijk’ genoeg bent, gaan alle grenzen voor je open. Wij daarentegen zijn zuinigjes voor wie we onze grenzen openen. Mensen uit ‘arme’ landen worden, als ze onze molentjes willen zien draaien, bestempeld als ‘economische gelukzoekers’ die komen profiteren van onze ‘uitkeringen’. Paradoxaal genoeg worden wij niet als ‘economische gelukzoekers’ bestempeld als wij profiteren van de goedkoopte van ‘arme’ landen. Het andere privilege is dat ik als onvermogend oud mens onzichtbaar ben. Als iemand me al toevallig ziet, draaien de ogen meteen weg naar aantrekkelijker vooruitzichten. Tegenwoordig kan ik mij daarom vrijer bewegen dan toen ik jong was. Ik kan gewoon aan mensen vragen of ze model willen zitten zonder dat daar iets bij gedacht wordt of dat het verwachtingen wekt. Hier is het lieve meisje dat voor ons zorgde in Riad Zahra Meknes. Door mijn privileges heb ik drie redenen waarom ik graag in Marokko kom: het is een tekengeniek land, ik kan ongestoord tekenen en een verblijf is betaalbaar. (48)