Marokko, vakantie in het Simulacrum

In Meknes namen we afscheid van Mohammed de Chauffeur. Hij moest door naar Fes alwaar zijn volgende klant per helikopter naar toe gevlogen werd. Een scheiding van wegen, maar niet voor lang, want twee weken later zou hij Bert met een groepje kunstenaars naar de Draavallei brengen. Maar tegen die tijd was ik alweer terug in Amsterdam. ‘Tot de volgende keer in Marrakesh!’ riepen we elkaar ten afscheid toe. Ook in Meknes logeerden we in een B&B in de Medina. Aan de Riad Zahra Meknes was moeilijk te zien wat nog oorspronkelijk was, behalve dan het grondplan van binnenplaats met kamers eromheen over verschillende verdiepingen. Het was grondig verbouwd in de stijl van Al Andaluz, maar verder voorzien van alle comfort. Kitscherig of niet het paste perfect in het Simulacrum dat Marokko mij als de toerist bood. Het Simulacrum betekent dat ik mij in het ‘echte’ Marokko waan, terwijl het niets te maken heeft met de werkelijkheid van het alledaagse leven van de Marokkanen. Het is net even iets anders dan ergens zijn waar ik alles ‘net als thuis’ ervaar, liefst met nog extra luxe. Het is een keuze die je maakt voordat je op reis gaat en waar je eigenlijk niet aan ontkomt als je weg uit je comfort zone reist. Hoe dan ook, bij aankomst bleken ook de darmen van Bert getroffen door iets en we waren erg blij met de sanitaire gemakken van onze comfortabele kamer ‘en suite’. (43)