Kennismaking met Fes

We gingen met de trein van Meknes naar Fes. Het is een rit van een half uur door een glooiend vruchtbaar landschap. In het niemandsland tussen het spoor en de voorsteden van Fes zagen we de hutten van todden en bouwafval en hun bewoners de vluchtelingen uit de Sub Sahara. Er wordt geïnvesteerd het bestaande spoornet tussen de grote centra en in 2009 is er de nieuwe lijn tussen Nador en Taourirt aan toegevoegd. Het station van Fes is nieuw en de hal is ruim en overzichtelijk. Het ligt in een moderne uithoek ver van de Medina waar wij zoals gewoonlijk een B&B hadden. Het was een wereld van verschil. Aan de rand van de oude stad zette de taxi z ons op het stoffige parkeerterrein voor de Bab Guissa af. De Bab en de belendende moskee werden gerestaureerd. Er liep een smal straatje omheen langs een muur met een tuin erachter. We huurden een ezeltje voor onze bagage en doken letterlijk een Soek in. De weg kronkelde stijl naar beneden. Het was weinig breder dan de ezel en tegemoetkomende wandelaars moesten deuropeningen instappen om de ezel doorgang te verlenen. Het gonsde van de bedrijvigheid. Op de tekening is de bedrieglijk landelijk straat te zien achter de Bab Guissa met de geduldig wachtende vrachtezels en de trots rond dribbelende buurt haan met één van z’n kippen. Het bleek onmogelijk ter plekke een portret van hem te maken en Bert had ook al moeite hem te fotograferen. (59)