De weg naar Moulay Idriss

Nog helemaal beduusd van het bezoek aan de boerderij van de familie Aboutaleb en de onbevangen hartelijkheid waarmee we door iedereen bejegend waren en tegelijk toch beschaamd dat we zo brutaal ons daar op de stoep gepresenteerd hadden, vertrokken we de volgende dag uit Nador. Er stond ons opnieuw een lange tocht over het Riffgebergte te wachten. Ditmaal bogen we bij Isseguen af naar het zuiden richting Fes. Het berglandschap was hier niet zo heftig als dat van Chefchaouen naar Isseguen. Of misschien waren we er inmiddels aan gewend geraakt. Maar ook nu viel de afstand vies tegen. We stopten voor een late lunch bij een tankstation vlakbij Taounate dat aan de zuidflank van het Rifgebergte lag en waar ik deze tekening maakte. Daarna sloegen we van de hoofdweg af en reden een wonderbaarlijk zacht, glooiend land in van boerendorpjes en fruitbomen. De zon ging onder boven een uitgestrekt stuwmeer. Even later waren we verdwaald. In de diepe duisternis reden we over kleine, elkaar kruisende landweggetjes zonder bewegwijzering. Soms zagen we de lichtjes van een nederzetting boven of onder ons, maar we hadden geen idee waar we waren. Mohammed was verontschuldigend naar ons en woedend op zichzelf. Voor ons was het een spannend avontuur. Tenslotte bij een T-kruising kozen we na wikken en wegen voor links en het bleek de juiste keuze. Achteraf zagen we op de kaart dat we toch de snelste weg naar Moulay Idriss waren gereden. (34)