Twee werelden overal

Erg veel Nederlanders staan in twee werelden: de wereld van hun afkomst en die andere wereld zelfgekozen of niet. Ik ben zelf zo’n voorbeeld: afkomstig uit Nederland woon ik tenminste één helft van het jaar in Polranny Ierland. Na 40 jaar ge-jojo weet ik allang niet meer waar ik écht thuis hoor. Gisteren was ik in Rotterdam voor een bestuursvergadering van Stichting &tree van kunstenares Erika Blikman, geboren in Korea en als baby geadopteerd door Nederlandse ouders. Zij heeft 'behoren' tot kunst gemaakt. Onderweg er naar toe, las ik in ‘Varkensroze Ansichten’ van Mustafa Stitou. Zijn gedicht ‘Moedertaal’ herinnerde mij aan de taal van mijn buurvrouw in Polranny toen ze nog vee bemoederde. De tekening is van een boerin in het Rifgebergte die haar koe komt verzetten. Beneden mij hoorde ik haar praten zoals in het onderstaande gedicht: Moedertaal Mustafa Stitou krksh krksh krkshkrksh krksh (ooien, ooien, komen jullie?) (geiten, geiten, komen jullie?) gtshgtsh gtshgtshgtshgtsh gtsh gtshgtshgtshgtsh (kom je, koe? Haash haashhaash haash haash (Poes) bshbsh bshbsh bsh bshbshbsh (verlangde ze van de hond laat los loop weg snerpte ze) è-dèb! è-dèb-è-dèb! è-dèb!